Een nieuw schooljaar met nieuwe mentoren, stedenreizen en natuurlijk ook de ouderavonden. Twee van de drie ouderavonden hebben we achter de rug. Het was enerverend en verhit.
Zwetûh
Letterlijk verhit, want stop 80+ ouders/leerlingen bij elkaar in een lokaal met de ramen dicht terwijl het nog 20+ graden buiten is en je krijgt het behoorlijk warm. Dat was ook te zien aan het overhemd van de docent die ontzettend z’n best deed om in moordend tempo zijn verhaal af te draaien over de stedenreis naar Londen.
Hoe het begon
Maar, laten we bij het begin van de eerste avond beginnen. Met de ouders en leerlingen van 6 VWO in het ‘theater’ van de school luisteren naar hoe dit bijzondere examenjaar eruitziet. De PowerPoint stond al klaar en gewapend met microfoon en klikker loodsten de leerlingcoördinator en de decaan ons door de sheets. Een helder verhaal over wat wanneer gebeurt.
Aan de bak
De duidelijkheid werd wel wat overschaduwd door de ‘strenge’ mededelingen dat leerlingen op tijd moeten beginnen, dat ze bij meerdere aanmeldingen veel moeten doen als het om selectie opleidingen gaat en dat dit dan samenvalt met de eerste proefwerkweek. Kortom: it’s a hell of a job. Dat gevoel hield ik eraan over. Dat een tussenjaar ook een optie is, was goed om te overwegen, aldus de decaan. Hier werd echter totaal geen aandacht aan besteed of tips voor gegeven waar je dan terecht kunt voor meer informatie. Alle focus lag op vervolgonderwijs. En dan lekker als voorbeeld de studie geneeskunde nemen. Maar verder denken we niet in hokjes en stigma’s.
Telefoonhotel
De boodschap dat school toch ook echt wat ‘moet’ met de mobieltjes in de klas zorgde voor wat reuring in de zaal. En nee, het was geen applaus dat klonk. De telefoons gaan tijdens de lessen in het telefoonhotel (geen grap, iemand heeft die zak aan de wand echt die naam gegeven). Iedere leerling krijgt een eigen ‘kamernummer’ waar de telefoon dan mag verblijven tijdens de les. Je kunt je voorstellen hoe blij die leerlingen zijn 😉 .
Laatste jaar
Het enthousiasme over dit bijzondere laatste jaar kwam niet echt lekker naar voren. Wat best jammer is, want het is natuurlijk een heel bijzonder jaar. Voor veel leerlingen is dit het laatste jaar op het voortgezet onderwijs en ook het jaar dat ze 18 worden, volwassen zijn, op stedenreis gaan, examen gaan doen, keuzes maken voor de toekomst. Dat is gewoon bijzonder en dat mocht wel met iets meer enthousiasme gebracht worden.
Stedenreis
Gelukkig konden we daarna door naar de voorlichting over de stedenreis. Als vee in een wagon drukten we onszelf tussen de mensenmassa in het bloedhete klaslokaal. Waar ook het vertrouwde PowerPoint op een scherm stond. Alleen voor het merendeel van de mensen was dit totaal niet te zien vanwege de plek in het lokaal. Ze gaven toe: het was niet ideaal deze locatie, maar het was voor hen wel de beste oplossing. Aahhh die leerlingen die op reis gaan en de betalende ouders zijn niet zo van belang? In moordend tempo en met het zweet in de bilnaad jaste de docent het verhaal erdoor. De leerlingen ontvingen een tig pagina tellend boekje (nou ja, aan elkaar geniet stapeltje papier) met informatie die ook gewoon online te vinden is en digitaal te delen is. Lekker duurzaam. Terwijl de avond al klaar had moeten zijn, moesten we nog naar de kennismaking met de mentor.
Kennismaking
Daar kwamen we als laatste binnen en werden we begroet met de woorden: “Ik ben net aan het afronden.”. Nee top, kerel! Gelukkig mochten we even blijven hangen en vertelde hij graag nog even de belangrijkste zaken uit zijn, daar is ie weer, PowerPoint. Hij begon met zijn coördinatoren. Ik dacht dat ik met een gps op pad moest, maar het ging om zijn ‘persoonlijke gegevens’. Dat ie samenwonend is, zijn mailadres en mobiele nummer. Maar dat mobiele nummer is alleen voor urgente zaken. Dus alleen voor urgente zaken. En dat keer 4. Kortom: MIJ NIET BELLEN!
Goed, de beste man vertelde nog wat ‘highlights’ en gaf ons de geprinte (!) hand-outs van zijn PowerPoint. Daar moet je een loep bij gebruiken en wederom is het totaal niet duurzaam om dat allemaal te printen en uit te delen. Het was alsof ik terugging naar de jaren 80; wat een oldskool manier om mensen te informeren/voor te lichten. Totaal geen persoonlijke aandacht, maar gewoon het afdraaien van een fucking PowerPoint.
Avond 2
Avond 2 (voor de brugklas ouders) was iets beter, maar toch op een paar punten ook nog best bedroevend. Weer die PowerPoints, docenten die de sheets oplezen of een ander verhaal van papier voorlezen, geen interactie, achter het bureau met laptop door de presentatie klikken… . En dan de leerlingen straks beoordelen op hún presentatievaardigheden?
Het kan anders
Kom op onderwijs: dit kan toch beter? Een paar ideeën:
- doe een kort voorstelrondje in de mentorgroep van ouders/leerlingen
- laat een oud-leerling vertellen over zijn/haar stedentrip (in een video die je afspeelt)
- vertel met enthousiasme over het bijzondere laatste jaar en laat eventueel ook in een filmpje oud-leerlingen vertellen over hoe zij het examenjaar hebben ervaren.
- vergeet die PowerPoint eens. Vertel en deel de belangrijkste info na afloop digitaal.
- maak er een ontmoetingsmoment van in plaats van een ‘informatieoverdracht’.
Maak het leuk, uitdagend, interactiever. En laat het om de leerlingen/ouders gaan en niet alleen over de docent/mentor/school. Het kan echt….
Gaby Drees 